یکی میل است با هر ذره رقاص
کشان هر ذره را تا مقصد خاص

رساند گلشنی را تا به گلشن
دواند گلخنی را تا به گلخن

اگر پویی ز اسفل تا به عالی
نبینی ذره‌ای زین میل خالی

ز آتش تا به باد از آب تا خاک
ز زیر ماه تا بالای افلاک

همین میل است اگر دانی ، همین میل
جنیبت در جنیبت ، خیل در خیل

سر این رشته‌های پیچ در پیچ
همین میل است و باقی هیچ بر هیچ

از این میل است هر جنبش که بینی
به جسم آسمانی یا زمینی

همین میل است کهن را درآموخت
که خود را برد و بر آهن ربا دوخت

همین میل آمد و با کاه پیوست
که محکم کار را بر کهرباست

به هر طبعی نهاده آرزویی
تک و پو داده هر یک را به سویی

برون آورده مجنون را مشوش
به لیلی داده زنجیرش که می‌کش

ز شیرین کوهکن را داده شیون
فکنده بیستون پیشش که می‌کن

ز تاب شمع گشته آتش افروز
زده پروانه را آتش که می‌سوز

ز گل بر بسته بلبل را پر و بال
شکسته خار در جانش که می‌نال

غرض کاین میل چون گردد قوی پی
شود عشق و درآید در رگ و پی
وحشی بافقی