آخ که چقد خوبه ، قدم زدن با تو

چه خوب و آفتابی ِ ، هوای ِ من با تو

توو کافه های شلوغ ، گوش دادن به صدات ، چه لـــــذتـــــی داره !

توو خلوت ِ کوچه ، گرفتن دستات ، چه لــــــذتــــــی داره !

بازم اجازه بده بهت سلام کنم ، نگو باهام قهری

با اینکه میدونم ، تو بی اجازه ترین ، عاشق ِ این شهری

توو غربت ِ خونه ، جز من ِ دیوونه ، کی غصه ی تو رو خورد؟!

شبای تنهایی ،  بدون لالایی ، چه جوری خوابت برد؟!

آخ که چه دلگیره هوای ِ من بی تو

چقدر نفسگیره ، قدم زدن بی تو

تو خلوت ِ کوچه ، گرفتن دستات ، همش دروغه  دروغ

چقد ادامه بدم ، به گم شدن توو این ، خیابونای شلوغ ؟!

جز من ِ دیوونه ، کی وقتی حس میکنه ، که داره میمیره

حتی واسه ی مردن ، از توی ِ دیوونه ، اجازه میگیره!

چراغای رنگی ، آدمای ِ سنگی ، سرفه و دلتنگی . . .

تو کافه ی خالی، یه استکان چایی ، کنار تنهایی . . .

نوشته شده در پنج شنبه 89/12/5ساعت 10:31 عصر توسط M.S.T نظرات ( ) |